Chapter 27: Mama Mia!
“You can come out now!”
Shemay! Nadedo na ako! Nabuking na ako na nandito ako. Isip, isip, isip, Mitch! Lalabas ba ako o hindi? Kapag lumabas ako ay baka kung ano ang gagawin sa akin nito pero kung hindi naman ay baka mapikon lang sa akin ito at hanapin yung pinagtataguan ko. Waaahhh…TTTTTUUUUULLLLOOOONNNNGGGG!!!!
Kinakabahan na ako sa mangyayari sa akin. Tiningnan ko ulit si boy kung ano na ginagawa. Nakatalikod pa rin siya at hinihintay ako na lumabas.
“Whoever you are, I said you can come out now!” ulit na sabi ni boy pero this time ay naiinis na.
Hala! Eto na nga ang sinasabi ko, kapag hindi ako magpapakita ay mapipikon itong ugok na ‘to sa akin.
Lalabas ba ako?
“Don’t you understand what I said? C’mon, show yourself!”
Huminga muna ako ng malalim bago ako lumabas sa pinagtataguan ko at nagsimulang maglakad papunta sa kinatatayuan ni boy.
Nang nasa likod na niya ako ay huminga ulit ako ng malalim bago kinalabit sa balikat si boy para humarap sa akin. Hindi naman nagtagal ay humarap na siya sa akin. Para ngang slow motion eh! Nung nakaharap na sa akin si boy ay laking gulat ko…
Gosh! Ang fafable naman! Hindi ko akalain na ganito siya kagwapo. Kaya naman pala inaangkin siya nung babae kanina.
Mas matangkad siya sa akin ng konti kasi height ko ay 5”8, siya siguro ay nasa 6”0 pataas ang height. Yung buhok nito ay tama lang sa mukha niya na may mga strands ng hair niya ang tumatakip sa mga mata kaya nagiging mysterious tuloy ang itsura. Yung mga mata naman niya ay kahit natatakpan ng buhok ay nakita ko color brown na tama lang ang laki na hindi gaanong kalaki at kasingkit. Matangos ang ilong at may mapupulang labi. Maganda siguro kapag nakangiti siya pero ngayon, ang mga labi nito ay hindi nakangiti instead ay parang nagpipigil na bumuka at magsalita dahil sa inis.
Naka-amerikana ito pero yung inner blouse naman ay bukas yung 3 buttons sa itaas kaya makikita mo yung well-built ng katawan at yung pangbaba naman ay pants na bagsak.
“Are you done? What did you found out?” untag sa akin ni boy.
Nakakahiya naman! Hindi ko naman sinsadyang pagmasdan siya.
Namula tuloy ako ng sobra. Kakahiya ka talaga, Mitch!
Siguro lumipas ang 5 minutes ay hindi kami nagkikibuan. Ako, todo iwas talaga yung tingin kasi sobrang nakakahiya yung ginawa ko kanina pero si boy ay nakita kong pinag-aaralan niya yung itsura ko.
Ano ba naman kasi itong napasok ko? Hindi tuloy ako mapalagay, ang lakas-lakas ng tibok ng puso ko ngayon.
“Who are you?” iwas sagot ko kay boy.
“I thought you already know my name?”
“Nope, I don’t know. I’m sorry for what happened.”
“Really? You don’t know? Ahh, yeah. You eavesdropped.”
Hindi ako makasagot kasi totoo naman.
“Why are you here? The party is not here.”
Aba, aba! Ang antipatiko naman nito! Akala mo naman kung sino. Bakit? Siya ba ang may-ari nitong hotel? Nakakainis!
“Geez. I didn’t know there’s someone in here.”
“Now, you know.”
“Hey! You were the one who disturb me in here.”
“Why are you here? Are you waiting for somene?” pag-iiba ng topic ni boy.
Aba! Bakit naman gusto nito malaman iyon?
“It’s none of your business!”
“Yeah, right. It’s none of my business but I’m making it mine.”
Tinaasan ko siya ng kilay. Ang antipatiko kasi eh! Akala mo kung sino. Bakit kilala ba niya ako ah?!
Bumuka ang bibig ni boy para magsalita ulit pero biglang may sumulpot na namang asungot.
“Kent! There you are. What are you doing in here? I’ve been looking for you, bro!” sabi nung asungot. Hindi babae yung asungot kasi this time ay lalaki naman.
Tinitigan muna ako ni boy bago tumingin sa bagong dating.
“Hey, bro! Why are you looking for me?”
“We have to go, Kent. Something came up.”
“Okay.”
“I’ll wait for you in the parking lot. Hurry up, will you?”
Nagmamadaling umalis na yung asungot.
Si boy naman ay tumingin ulit sa akin.
Hinintay ko kung ano ang sasabihin nito. Nagulat ako ng sabihin ni boy…
“You’re lucky, Miss! Because I have to go. ‘Til we meet again.” sabi ni boy sabay alis na.
Tama ba yung narinig ko ah?! At tama rin ba yung nakita ko? Ngumiti siya sa akin. Kaloka naman!
No comments:
Post a Comment